Καθημερινά βιώνουμε όλοι έναν καταιγισμό από δυσβάσταχτους φόρους, η επιβολή τους γίνεται χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι ανάγκες των πολιτών, οι κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες και η κοινωνική δικαιοσύνη.
Υπερχρεωμένα τα περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος των επιβαλλόμενων φόρων. Πλήθος κοινωνικών προβλημάτων πλήττουν την κοινωνία -ανεργία, υποαπασχόληση, φτώχεια, χρέη σε τράπεζες, έλλειψη ασφαλιστικής κάλυψης, ελλιπής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κατάργηση και περιορισμός της δωρεάν παιδείας, κατάργηση του κράτους Πρόνοιας - ο κατάλογος μοιάζει να είναι ατελείωτος.
Οι αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τους πολίτες και ενισχύουν το άγχος, τον φόβο και την ανασφάλεια για το μέλλον. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. μέχρι το 2020 αναμένεται αύξηση των ψυχικών και δη των συναισθηματικών διαταραχών, καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση σε συχνότητα μετά την αισχιμική καρδιοπάθεια 1. Οι ψυχικές και δη οι συναισθηματικές διαταραχές (Διαταραχές της Διάθεσης) μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό όλες τις πλευρές της συμπεριφοράς του ατόμου, καθώς και την αντίληψή του για τον κόσμο. Παρατηρείται έκπτωση της κοινωνικής και επαγγελματικής λειτουργικότητας, αίσθηση ανικανότητας, ανορεξία, μείωση της libido, μείωση ενεργητικότητας, ανορεξία ή υπερβολική αϋπνία ή υπερυπνία, κατάθλιψη2. Η απογοήτευση, η ματαίωση των ατομικών προσδοκιών λόγω της ανεργίας και των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, δύναται να προκαλέσει την αίσθηση έλλειψης ελέγχου σε τυχόν επιλογές που καλείται να κάνει το άτομο είτε για την ανεύρεση εργασίας είτε για την εξεύρεση άλλων εισοδηματικών πόρων. Πολλές φορές το άτομο ταυτίζει την αυταξία του με την επαγγελματική του καταξίωση, με αποτέλεσμα να αισθάνεται ανίκανος και άχρηστος όταν είναι άνεργος. Όσο το άτομο τείνει προς την παθολογική πλευρά τα συμπτώματα εντείνονται - σε συχνότητα εμφάνισης και ένταση- το άτομο μπορεί να οδηγηθεί σε καταστροφική συμπεριφορά ( αυτοκτονικές τάσεις, ανθρωποκτονικές τάσεις ) ή να υπάρχει διαταραχή της πραγματικότητας (με ψευδαισθήσεις, παραληρητικές ιδέες)2.
Σύμφωνα με άρθρο του ψυχιάτρου Ορέστη Γιωτάκου: "Μια μελέτη από τη Χιλή βρήκε ισχυρή σχέση μεταξύ απότομης μείωσης του εισοδήματος και εμφάνισης ψυχιατρικών διαταραχών, με την μείωση του εισοδήματος να λαμβάνει χώρα σε διάστημα 6 μηνών πριν από την εκδήλωση συμπτωμάτων (40). Επίσης, το οικονομικό χρέος είναι ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας που προδιαθέτει σε κατάθλιψη. Μια μελέτη σε Αγγλία, Σκωτία και Ουαλία έδειξε σαφή σχέση χρέους και κακής ψυχικής υγείας (41). Πρόσφατη ανασκόπηση, επίσης, τεκμηριώνει τη συσχέτιση μεταξύ φτώχειας και ψυχικών διαταραχών. Η συσχέτιση μάλιστα αυτή προέκυψε με όλους τους δείκτες φτώχειας που χρησιμοποιήθηκαν. Παράμετροι όπως το χαμηλό εισόδημα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η κοινωνική μεταβολή, το στίγμα-διάκριση-κοινωνικός αποκλεισμός, η συννοσηρότητα με σωματικά νοσήματα και κυρίως η περιορισμένη εκπαίδευση εξηγούν τη μεγαλύτερη ευαλωτότητα των φτωχών στα ψυχικά νοσήματα, (42, 43). Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης οι φτωχοί αποτελούν ομάδα κινδύνου, αφού είναι οι πρώτοι που πλήττονται. Παράλληλα τα άτομα που ήδη νοσούν από ψυχικά νοσήματα, λόγω της υπάρχουσας έκπτωσης της λειτουργικότητάς τους, αποτελούν επίσης ομάδα υψηλού κινδύνου. Mε τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου η φτώχεια ευνοεί τις ψυχιατρικές διαταραχές αλλά και το αντίστροφο (44)."1
Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε όμως τις μεταβολές στην κοινωνική διαστρωμάτωση της χώρας , η μεσαία αστική τάξη ( και μικρομεσαίοι), εξαλείφεται βαθμηδόν. Δεν είναι λίγοι οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που πτωχεύουν, οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που απωλύονται. Έχει δημιουργηθεί μία νέα τάξη αυτή των νεόπτωχων , αυτοί που κάποτε είχαν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν διακοπές , να αγοράσουν όχημα και μία κύρια κατοικία, βρίσκονται σε οικονομική δυσπραγία με τις ωφειλές τους σε τράπεζες, το "πλαστικό χρήμα" και τα καταναλωτικά δάνεια να μην είναι διαθέσιμα και προσβάσιμα πλέον για αυτούς. Η μετάβαση από την επίπλαστη καταναλωτική παντοδυναμία, στην στέρηση και στον εξαναγκασμό εξόφλεισης με την χρήση μεθόδων εκφοβισμού, με Δαμόκλειο Σπάθη δηλαδή τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας, είναι μία επίπονη και ψυχοφθόρα διαδικασία.
Ο φόβος και το άγχος για το άγνωστο αύριο, για το αν κανείς θα μπορεί να ανταπεξέλθει στα πάγια έξοδα για την διαβίωσή του , καθώς και ο φόβος για τις επερχόμενες επιπτώσεις της αδυναμίας του να αποπληρώσει τις προϋπάρχουσες οφειλές και των νεοεπιβαλλόμενων φόρων ( το λεγόμενο οικονομικό στρες 1) είναι πιθανόν να συμβάλλει στην ανάπτυξη αγχώδους διαταραχής.
Η καλλιέργεια ενός κλίματος ανασφάλειας, και φόβου, με την επιβολή δυσβάσταχτων φόρων, με την αύξηση των τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης, με την καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την απουσία κράτους Πρόνοιας , επηρεάζουν την ψυχική και συναισθηματική υγεία των πολιτών και επιβαρύνει αυτή των ήδη πασχόντων. Μία πολιτεία που δεν επενδύει στην πρόληψη και αντιμετώπιση τέτοιων διαταραχών και προβλημάτων, με την στάση αναλγησίας, ηθελημένα, προγραμματισμένα ή μη, προωθεί ενισχύει την παθογένεια. Πολίτες ανίσχυροι, αποδυναμωμένοι, χωρίς θέληση για διεκδηκήσεις, χωρίς ελπίδα, υποχωρητικοί και διαθέσιμοι για κάθε είδους εκμετάλλευση (εργασιακή κ.α.). Η ανασφάλεια και ο φόβος είναι η απόλυτη συνταγή επιτυχίας για την υποταγή των μαζών.
ΠΗΓΕΣ:
1- Ορέστης Γιωτάκος, Ψυχίατρος, Δντης Ψυχιατρικής Κλινικής 414 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών, Info@obrela.gr Περιοδικό ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ http://www.prosarmogi.gr/prosarmogi-articles.html2- Νικος Μανος,Βασικά στοιχεία ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ, UNIVERSITY STUDIO PRESS.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου