ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΑ ΒΛΑΣΤΑΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΤΡΑΣ ( Κτηριακό Συγκρότημα Δροσιάς)
" να μείνετε πάντα παιδιά, κι’ αν είναι δυνατόν άμυαλα παιδιά. Να ζήσετε τη ζωή σας με τρέλλα, να ζήσετε παράλογα, να σκοτώσετε τη λογική πούνε ο φονιάς της χαράς και της ζωής, να τολμήσετε να κάνετε τα δύσκολα, τα μεγάλα, τα σημαντικά, ν’ ακολουθήσετε τα δύσβατα μονοπάτια, ν’ αφήσετε να θρονιαστεί στην καρδιά σας για πάντα η άνοιξη και το χαμόγελο στα χείλη, ν’ αγαπήσετε με πάθος και να καείτε απ’ τη φλόγα της αγάπης σας, να κάνετε τον πόνο, τη χαρά, την κάθε σας στιγμή τραγούδι, κι’ όταν έρθ’ η ώρα η στερνή να πεθάνετε όχι από πλήξη, αλλά από ειλικρίνεια όπως ο φίλος τζίτζικας, που τόσο ωραία τα έλεγε μα μεις τα παίρναμε για γκρίνια…" Μαρίκα Πολυδούρη
Επιστρέφοντας στα θρανία ξαναβίωσα την φρεσκάδα, τον αυθορμητισμό και την ανεπιτήδευτη εκδήλωση ενεργητικότητας. Οι μαθητές του Δημοτικού σχολείου Δροσιάς, με το χαμόγελο και τα αστεία τους μας καλοδέχτηκαν, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θυμόντουσαν το θεατρικό δρώμενο, το παίξιμο ρόλων, τα παιχνίδια και τις συζητήσεις μας από την προηγούμενη σχολική χρονιά.
Οι συνάδελφοι με αμείωτη την διάθεση για προσφορά, την δέσμευση προς την ολοκλήρωση του κύκλου αξιολόγησης της περσινής "σποράς" φρόντισαν να διατηρήσουν και να ενισχύσουν το κλίμα εμπιστοσύνης μέσα στην Αίθουσα.
Αυτή τη φορά εκμεταλλευτήκαμε το εύφορο έδαφος και εκμαιεύσαμε μέσα από τις Εκθέσεις - Αξιολογήσεις σε σχέση με θέματα του Διαδικτύου τον πνευματικό , συναισθηματικό πλούτο, την ευγένεια και την συνειδητοποιημένη πλέον διαδικτυακή συμπεριφορά των μικρών μας φίλων. Ήταν η πρώτη φορά που είδα σε εκθέσεις Ζωγραφιές, σχέδια, χαμογελαστές φατσούλες, διαγράμματα, η προσωπική τους αλήθεια αποτυπωμένη και με σύμβολα, σχεδόν "ιερογλυφική γραφή"...
Μία από τις φράσεις που μου έμειναν ήταν αυτή ενός παιδιού που μιλούσε για τους "εικονικούς - Διαδικτυακούς φίλους" : " ο πραγματικός φίλος δεν φοβάται να σου πεί τι τον ενοχλεί σε σένα". Γενικά τα περισσότερα παιδιά έδειξαν να έχουν αναπτύξει τα "φίλτρα" για να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ επίπλαστου και πραγματικού, του φίλου από τον γνωστό , του διαδικτυακού γνωστού από τον πραγματικό φίλο. Σκοπός μας δεν ήταν να βρούμε ή να αναδείξουμε τον μαθητή με την συγγραφική δινότητα αλλά να συλλέξουμε το απόσταγμα της συλλογικής γνώσης - άποψης των παιδιών για τα ζητήματα του Διαδικτύου.
Ελπίζω οι ζωγραφιές που θα παραδώσουν στους συναδέλφους μέχρι το Πάσχα να είναι εμποτισμένες με μεγάλες δόσεις φαντασίας και δικής τους έμπνευσης, με διακριτική την παρουσία και την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση των δασκάλων στην διεκπεραίωση αυτού του έργου.
Ας αναδειχθεί λοιπόν η παιδική ματιά στα θέματα του Διαδικτύου ....
Από την απούσα αλλά πάντα πνευματικά παρούσα
Αναδημοσίευση απο το Blog : http://diadiktyopatra.blogspot.gr/2012/12/blog-post_18.html?spref=fb "Κοινωνικοί Λειτουργοί εν τάξη"
" να μείνετε πάντα παιδιά, κι’ αν είναι δυνατόν άμυαλα παιδιά. Να ζήσετε τη ζωή σας με τρέλλα, να ζήσετε παράλογα, να σκοτώσετε τη λογική πούνε ο φονιάς της χαράς και της ζωής, να τολμήσετε να κάνετε τα δύσκολα, τα μεγάλα, τα σημαντικά, ν’ ακολουθήσετε τα δύσβατα μονοπάτια, ν’ αφήσετε να θρονιαστεί στην καρδιά σας για πάντα η άνοιξη και το χαμόγελο στα χείλη, ν’ αγαπήσετε με πάθος και να καείτε απ’ τη φλόγα της αγάπης σας, να κάνετε τον πόνο, τη χαρά, την κάθε σας στιγμή τραγούδι, κι’ όταν έρθ’ η ώρα η στερνή να πεθάνετε όχι από πλήξη, αλλά από ειλικρίνεια όπως ο φίλος τζίτζικας, που τόσο ωραία τα έλεγε μα μεις τα παίρναμε για γκρίνια…" Μαρίκα Πολυδούρη
Επιστρέφοντας στα θρανία ξαναβίωσα την φρεσκάδα, τον αυθορμητισμό και την ανεπιτήδευτη εκδήλωση ενεργητικότητας. Οι μαθητές του Δημοτικού σχολείου Δροσιάς, με το χαμόγελο και τα αστεία τους μας καλοδέχτηκαν, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θυμόντουσαν το θεατρικό δρώμενο, το παίξιμο ρόλων, τα παιχνίδια και τις συζητήσεις μας από την προηγούμενη σχολική χρονιά.
Οι συνάδελφοι με αμείωτη την διάθεση για προσφορά, την δέσμευση προς την ολοκλήρωση του κύκλου αξιολόγησης της περσινής "σποράς" φρόντισαν να διατηρήσουν και να ενισχύσουν το κλίμα εμπιστοσύνης μέσα στην Αίθουσα.
Αυτή τη φορά εκμεταλλευτήκαμε το εύφορο έδαφος και εκμαιεύσαμε μέσα από τις Εκθέσεις - Αξιολογήσεις σε σχέση με θέματα του Διαδικτύου τον πνευματικό , συναισθηματικό πλούτο, την ευγένεια και την συνειδητοποιημένη πλέον διαδικτυακή συμπεριφορά των μικρών μας φίλων. Ήταν η πρώτη φορά που είδα σε εκθέσεις Ζωγραφιές, σχέδια, χαμογελαστές φατσούλες, διαγράμματα, η προσωπική τους αλήθεια αποτυπωμένη και με σύμβολα, σχεδόν "ιερογλυφική γραφή"...
Μία από τις φράσεις που μου έμειναν ήταν αυτή ενός παιδιού που μιλούσε για τους "εικονικούς - Διαδικτυακούς φίλους" : " ο πραγματικός φίλος δεν φοβάται να σου πεί τι τον ενοχλεί σε σένα". Γενικά τα περισσότερα παιδιά έδειξαν να έχουν αναπτύξει τα "φίλτρα" για να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ επίπλαστου και πραγματικού, του φίλου από τον γνωστό , του διαδικτυακού γνωστού από τον πραγματικό φίλο. Σκοπός μας δεν ήταν να βρούμε ή να αναδείξουμε τον μαθητή με την συγγραφική δινότητα αλλά να συλλέξουμε το απόσταγμα της συλλογικής γνώσης - άποψης των παιδιών για τα ζητήματα του Διαδικτύου.
Ελπίζω οι ζωγραφιές που θα παραδώσουν στους συναδέλφους μέχρι το Πάσχα να είναι εμποτισμένες με μεγάλες δόσεις φαντασίας και δικής τους έμπνευσης, με διακριτική την παρουσία και την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση των δασκάλων στην διεκπεραίωση αυτού του έργου.
Ας αναδειχθεί λοιπόν η παιδική ματιά στα θέματα του Διαδικτύου ....
Από την απούσα αλλά πάντα πνευματικά παρούσα
Αναδημοσίευση απο το Blog : http://diadiktyopatra.blogspot.gr/2012/12/blog-post_18.html?spref=fb "Κοινωνικοί Λειτουργοί εν τάξη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου